sábado, 2 de marzo de 2024

LAS PARTES DEL PASATIEMPO

GALERÍAS FOTOGRÁFICAS

PLANOS | GUÍAS | HEMEROTECA

VIDEOS | LIBROS | BIC | PROTESTA

MODA  PODCAST | ILUSTRACIÓN | MÚSICA

 ENTREVISTAS | CONTEXTO HISTÓRICO | VARIOS

ASOCIACIÓN DE AMIGAS/OS DO PARQUE DO PASATEMPO

BIBLIOTECA DIXITAL | CASA DOS ESPELLOS

Libro "50 Lugares mágicos de Galicia" | 2011 | Carlos G. Fernández | Editorial Cydonia

 Existen una serie de libros titulados "50 lugares mágicos de..." (Galicia, Extremadura, Asturias...) Hoy os quería poner sobre aviso del que trata de Galicia, la tierra del Pasatiempo.

Destaca en primer lugar la portada, pasatiempera a tope, nos muestra uno de los tiros de cámara que mejor podrían representar el juego simbólico de luces y sombras existente en el Pasatiempo. Las escalera del fondo son las que atraviesan por debajo el camino que separa las terrazas tercera y cuarta.El techo de piedra en dónde se sitúa el nombre del autor es el techo de la gran gruta situada bajo el León Colosal.
No vengo a recomendaros el libro, no lo he leído en su totalidad, lo compré con esa intención pero empecé por el apartado del Pasatiempo y me he quedado sin ganas. No enumeraré topicazos que por repetidos para muchos son verdades, no indicaré los errores, porque uno ya está aburrido del escaso rigor de quienes han hecho del corta y pega una profesión. Solo os dejo un dato muy gracioso y que ejemplifica el poco rigor de este trabajo, el mal trabajo de edición llevado a cabo por sus responsables, la dirección del parque es, según el libro, la de un conocido mesón llamado Pasatiempo, ubicado no muy lejos, aún menos mal que acertaron con la ciudad.
Al detectar tan poca calidad en su contenido desistí de seguir con el resto de las fichas, una pena, la pinta del libro era muy buena, el autor tiene cierto nombre y me hacía esperar algo más, bueno, algo no, mucho más, la verdad. ¡Ah! el que está a la venta es ya la séptima edición, detalle que ejemplifica más claramente que han tenido tiempo de sobra para realizar correcciones tan necesarias como las que tiene este trabajo.


martes, 27 de febrero de 2024

Entradas en papel del Pasatiempo, una duda que desaparece

 Mucho tenemos debatido entre los investigadores del Pasatiempo sobre ciertas dudas que jamás obtenían respuestas más allá del campo de de las opiniones o hipótesis. Si el parque era realmente visitable o no tras pagar una entrada y si ésta existía físicamente en papel siempre se nos había escapado, generando opiniones enfrentadas.

La certeza de que existieron visitas de estudiantes o de grupos de lo más variopinto nos la dan las fotografías y artículos de prensa que así lo atestiguan, pero siempre podríamos pensar de aperturas de puertas puntuales para casos especiales. En mi caso personal siempre he dado por sentado la existencia de algún tipo de entrada, la existencia de una Casa Taquilla parecía dejarlo más que claro, pero se hacía muy extraño que nunca apareciese en un viejo cajón o álbum de recuerdos una entrada que nos demostrase definitivamente que éstas existían. El 26 de febrero de 2024 vimos en redes sociales una fotografía que puso fin a esta duda, a este debate. Otra pieza más que nos ayuda a vislumbrar algo más de la imagen completa del Pasatiempo.


Gracias a Marisa Rivas Veiga quién ha rescatado del olvido esta antigua entrada del gran Francisco Martínez Santiso, un artista polifacético de aquel ya lejano "Betanzos del Pasatiempo".

Destacaremos los cuatro mensajes que aparecen en las esquinas:
SIRVE PARA UNA SOLA VEZ
CUÍDESE QUE LOS NIÑOS NO HAGAN DAÑO
NO HOSTIGAR Á LOS ANIMALES
NO ENTRAN PERROS

Martínez Santiso  visita el parque en 1911, el 17 de mayo, seguramente estemos en un parque sin alguna de sus terrazas superiores, no vería en esta visita la totalidad del parque tal como llegó a conformarse posteriormente.



domingo, 21 de enero de 2024

ban-de revista de banda deseñada do ies francisco aguiar ano XV nº 15

 Pincha para ver el número 15 de la revista del Francisco Aguiar, ban-de revista de banda deseñada do ies francisco aguiar, que dedica bastante material al Pasatiempo. Enhorabuena a los profes y alumnos/as, un trabajo genial. 

sábado, 6 de enero de 2024

As Mulleres do "Pasatiempo" 2024 (libro para colorear) [Jose Souto Santé]



De onde xurde este libro?
Hai tempo que na Asociación de Amigas e Amigos do Parque do Pasatempo falamos de facer material relacionado co parque para nenos e nenas. Cando estaba aberto ao público fixemos actividades exclusivas para eles, pero por desgraza o noso amado xardín leva xa cinco anos pechado, toda unha vida para os cativos. O noso labor de inculcar o amor ao patrimonio e ao parque queda pois, bastante limitado.



Son ilustrador e levo seis anos dando clases de debuxo a nenos, foi tempo de recuperar o recordo dese ánimo e ilusión que lle imprimen a todo, coñecendo as modas e produtos que desfrutan agora mesmo nos videoxogos, animes ou películas. Con este contacto aquela idea foise transformando en necesidade. Aproveitando que dispuxen de tempo a finais de 2023, retomei este proxecto que levaba case dous anos parado nun caixón.


Que tipo de libro é As mulleres do "Pasatiempo"?
É un clásico caderno de debuxos feitos unicamente con líneas en negro e grises para que coloren os nenos. Para engadirlle interese decidín incluir textos que dun modo sinxelo lles poida explicar que simbolismo ten cada estatua, quen é esa deusa ou esa moza... e sobre todo, unha breve explicación de quen foi Juan García Naveira e que fixo pola xente de Betanzos. En resumo, tentei facer algo que resulte didáctico e que tente que os nenos sintan curiosidade e cariño por ese lugar que por desgracia non se pode visitar.



Que significa o título?
Moi simple, esas mulleres do "Pasatiempo" son as que poderedes colorear. Centreime nas que se representan en formigón, cemento ou fundición, as esculturas, vaia, non as mulleres que aparecen pintadas en azulexos, debuxar un debuxo é aburrido, trasladar o volume a dúas dimensións atraíame máis. Decidín centrarme nas figuras femininas deixando para o futuro un posible segundo libro as masculinas.
Seleccionei 30 esculturas sen apenas deixar ningunha fora, curiosamente cos homes tereino máis difícil, o machismo reflíctese ben no parque, malia que as mulleres representan na súa maioría a seres imaxinarios e alegorías, os homes representan a seres reais, reais e poderosos, chegan ao parque polos seus postos de poder, polo seu papel na Historia. Pensemos simplemente nos doce bustos de emperadores romanos, nos doce bustos dos primeiros presidentes da República Argentina ou nos máis de 250 de Papas, o parque reflexaba perfectamente a historia e a sociedade, as mulleres sempre invisibilizadas.
Dinlles un aspecto de nenas, modifiquei proporcións, grandes cabezas e mans, unha simple cuestión de gustos, e vestín ás figuras que non tiñan roupa con deseños de moda dos anos 20, chámalle autocensura, chámalle recato.


Decidín usar o nome do parque en castelán, así apareceu en polo menos catro lugares do parque que teñamos constancia, optei por esta forma para ser fiel á súa historia. Por contra quixen escribilo en galego por ser a lingua habitual dun grupo de catro socios que levamos xa seis anos investigamos compartindo case a diario a información que imos conseguindo.

Como podedes mercalo?
O libro venderase por 8€ (10€ se queres recibilo por correo), vendereino na miña libraría, Santé, na Avenida Casanova de Eirís 31 baixo, 15009 A Coruña.
Podes pedilo por whatsapp, telegram ou chamando ao 637 80 15 48, escribindo por correo electrónico  a libreriasante@gmail.com ou mandando unha mensaxe por instagram a "libreriasante".

viernes, 5 de enero de 2024

Fotografías del parque de la familia de Lucía Tenreiro (Familia Tenreiro Miravalles) (mayo de 1920)

Hoy os invitamos a hacer un viaje, vamos al 5 de mayo de 1920. Eusebio Tenreiro, de 19 años, visita el Pasatiempo con un grupo de jóvenes, posiblemente se tratase de un grupo de amigos que se reúnen, ¿el motivo? Pues la visita de uno de la cuadrilla que venía de permiso del servicio militar. Eusebio taradría medio año en cruzar el Atlántico como tiempo antes habían hecho Juan y Jesús García Naveira. Eusebio tenía dos hermanos en Argentina, el otro hogar de Juan y jesús, pero decide viajar a Estados Unidos, en ese momento tenía ya 20 años y no volvería a Betanzos hasta 1927. Curiosidad, una de esas hermanas argentinas estaba casada con un primo de Rogelio Borondo, léete esto por si no conoces a este caballero.

Pero me centro, os traemos unas fotografías muy especiales, ese chaval, Eusebui es el abuelo de Lucía Tenreiro, ella es una de las periodistas que nos nutren de noticias pasatiemperas. Por la sección de HEMEROTECA podréis ver muchas de las noticias que publica en El Ideal Gallego.

Hoy Lucía pasa a ser la noticia y no quien la cuenta, bueno, no ella, si no parte del legado familiar de los Tenreiro Miravalles que ha querido compartir con todos, mil gracias Lucía.

Eusebio sale de perfil, y a la derecha de todo, en la primera foto y el de la izquierda en la segunda y tercera foto, tres imágenes que tenemos la suerte de poder datar gracias a que una de ellas tenía escrito la fecha en su parte posterior, una antigua costumbre que los formatos digitales han dejado par el olvido. Podemos imaginar, por todo lo que vamos sabiendo, que quizá en ese momento el parque estaba ya "completado", vivía seguramente su mejor etapa, con fuentes funcionando, arboledas espesas y esculturas en perfecto estado llenando cada rincón.

Gracias a la comunicación que permiten las redes sociales, hemos podido identificar a otro de estos chicos, graciñas Mercedes Concheiro Golpe por chivarnos que tu padre, Antonio Concheiro Golpe, es el acompañante de Eusebio en la segunda y tercera foto, y el segundo empezando por la izquierda en la primera imagen.